مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، یکی از بزرگ‌ترین شاعران و عارفان تاریخ است که با آثار خود همچون “مثنوی معنوی”، جهان را به عرفان، عشق و معنویت فرا خوانده است. او در جستجوی حقیقت و شناخت عمیق‌تر از خالق، از عقل فراتر رفت و به قلب و عشق روی آورد. مولانا با تأثیر شگرفی که از شمس تبریزی، مرشد و دوست معنوی خود پذیرفت، به تحول روحی عمیقی دست یافت و این تجربه در آثار و افکار او به وضوح منعکس شده است. شمس برای مولانا، نه تنها یک دوست بلکه دریچه‌ای به سوی نور و عشق الهی بود.