فهرست
در لحظه حضور داشتن یعنی توجه به زمان حال، آگاهی ازآنچه فکر می‌کنیم، حس می‌کنیم و انجام می‌دهیم؛ هم‌زمان با آنچه در اطراف ما رخ می‌دهد. یا این کار ذات و طبیعت درون خود و نیز طبیعت کیهان را بیشتر و عمیق‌تر درک خواهیم کرد. در لحظه حضور داشتن یعنی درک کنیم که زندگی‌های ما از لحظاتی تشکیل‌شده‌اند و چیزی که ما در دست داریم، همین لحظه اکنون است.
ذهن‌های ما مداوم در حال پرسه زدن به گذشته و حال هستند.
وقتی به پیاده‌روی می‌روید، ذهنتان شروع به بازپخش کردن خاطرات می‌کند، دعوای اخیری که با شریکتان داشتید، تعطیلاتی که ماه پیش گذراندید، مکالمه نه‌چندان خوبی که با دوستتان داشتید… وقتی پشت میز کارتان می‌نشینید، ممکن است درباره بردن لاتاری خیال‌پردازی کنید و یا برای شام برنامه‌ریزی کنید. وقتی به خانه برمی‌گردید، ذهنتان ممکن است در محل کار باشد و به ایمیل‌هایی که باید به مشتری‌ها بنویسید فکر کند. واقعاً چقدر با تمرکز کامل بر کاری که انجام می‌دهید در لحظه زندگی می‌کنید؟ هشت ساعت در روز؟ سه ساعت؟ یک؟
مراقبه یکی از بهترین روش‌هایی است که می‌توان از طریق آن حضور در لحظه را تمرین نمود. در اینجا به بعضی تکنیک‌های ساده برای حضور در لحظه بیشتر می‌پردازیم که می‌توانید در زندگی روزانه خود به کار بگیرید:
با دریافت مراقبه تغییر آرامش و امید را به زندگی خود آورید.
آیا با لبخند از خواب برمی‌خیزید، آیا برای شروع یک روز جدید هیجان دارید؟ و یا اینکه با نق زدن و غر زدن از تخت بیرون آمده و بی‌حالید؟ خیلی از ماها قبل از اینکه چای یا قهوه صبحانه خود را بخوریم، حسابی بدخلق و اخمو هستیم. اگر انسان سحرخیزی نیستید، پس بهتر است که برنامه روتین صبح خود را تغییر داده و بیشتر در لحظه حضور پیدا کنید.
برای مثال به خود قول دهید که:
شاید فکر کنید که این کارها اصلاً چه فایده‌ای در زندگی من خواهد داشت؟
در این صورت می‌توانید برای یک ماه این روتین را امتحان کنید. کافی است کمی زودتر از خواب برخیزید و این برنامه‌ها را در زندگیان جای دهید.
نفس کشیدن کاری است که همه ما روزانه انجام می‌دهیم؛ اما معمولاً به آن توجهی نداریم مگر اینکه مشکلی در تنفسمان به وجود آید. مثلاً دچار آلرژی شویم خوب اول بر روی یک صندلی در همان حالتی که همیشه می‌نشینید، بنشینید و از خود بپرسید آیا نفس من عمیق است یا سطحی؟ نرم است یا نه؟
چند نفس عمیق بکشید.
عمیق نفس کشیدن برای من چه اندازه راحت است؟ آیا طبیعی به نظر می‌رسد؟ آیا هوا سینه‌ام را بالا می‌برد و یا شکمم را بالا می‌برد و پر می‌کند؟
وقتی این سؤال‌ها را از خود می‌پرسید، برخیزید، صاف بایستید و سرتان هم موازی شانه‌ها و پاهایتان قرار دهید. می‌توانید تصور کنید که یک عروسک خیمه شب بازی هستید یا بندی که به سر و بدنتان وصل است و شما را به بالا می‌کشد.
حالا همین‌طور آرام و عمیق نفس بکشید و نفس خود را مشاهده کنید. با این حالت درست، شش‌هایتان باید بتواند که کامل پر شوند. هنگام دم، شکم خود را از هوا پر کنید و هنگام بازدم شکمتان را به درون بکشید با تمرکز بر نفس، تمام نگرانی‌ها درباره گذشته و آینده از بین می‌رود و آگاهی ساده از زمان حال جایگزین می‌گردد.
همان‌طور که استاد تیک تات هان نیز عنوان می‌کند: خوردن تمرینی برای مراقبه است. با کارهای زیر می‌توانید غذای بعدی خود را آگاهانه و با حضور در لحظه میل کنید:
تمام مواردی که حواس شما را از غذا خوردن پرت می‌کنند را کنار بگذارید، تلویزیون را خاموش‌کنید، گوشی خود را کنار بگذارید، تمام کتاب‌ها، مجلات، روزنامه‌ها و … را ببندید. این زمان را تنها و تنها به غذایی که تهیه کردید و یا برایتان تهیه‌شده اختصاص دهید و به تمام آنچه در تهیه غذا به‌کاررفته آگاه باشید.
کشاورزانی که غذا را کاشته‌اند، بارانی که بر این غذاها باریده، تمام انسان‌ها و چیزهایی که دست‌به‌دست هم داده‌اند تا این غذا برای شما تهیه گردد، قدردان غذای خود باشید. این تمرین همانند دعا و شکرگزاری است که قبل از شروع به خوردن غذا انجام می‌دهیم. همان‌طور که غذا می‌خورید، به آن توجه کنید. باعجله غذا را پایین ندهید. مزه آن را درک کنید.
هر از چند گاهی (مثلاً هفته‌ای یکبار) در سکوت غذا بخورید و لذت ببرید به‌این‌ترتیب می‌توانید کاملاً بر غذایتان تمرکز کنید. می‌توانید طعم آن را بیابید و بر ارتباط این غذا با هستی، مراقبه کنید. وقتی غذا خوردنتان تمام شد، لحظه را دریابید. گرسنگی‌تان برطرف شده ممکن است بدین گونه بیان کنید که: غذا تمام‌شده است، گرسنگی‌ام برطرف شده، من با خود عهد میکنم که به نفع و خوبی تمام موجودات هستی زندگی کنم.
آخرین باری که بر زمین نشستید کی بود؟ ما در زمان کودکی زمان زیادی را بر زمین سپری کردیم. چهار دست‌وپا راه می‌رفتیم و خیلی راحت و بی‌خیال دنیا، روی زمین بازی کردیم. از دستان خود به‌اندازه پاهایمان بر زمین استفاده کردیم، اما کم‌کم بزرگ شدنمان، ارتباط خود را با زمین ازدست‌داده و بر صندلی و مبل‌ها نشستیم.
کم‌کم با تمرین بیشتر، با این کار راحت‌تر خواهید بود. این کار حتی آگاهی شما از طرز نشستنتان را بالا می‌برد. چون زمین همانند کاناپه نرمتان نیست، مجبورید حالت‌های مختلف نشستن را امتحان کرده و آنچه راحت‌ترید را انتخاب کنید. این کار برای سرو گردنتان هم بهتر است. چون مثل صندلی برای مدت طولانی در یک حالت نمی‌مانید. همچنین می‌توانید در همان حال به تمرینات کششی بپردازید. همان‌طور که بدنتان را کش می‌دهید، به بدن و نفس خود آگاه باشید. سعی کنید این تمرینات را با ریتم تنفس خود هماهنگ کنید.
اگر با خواندن این مقاله تصمیم گرفتید که مراقبه کنید، دوره رایگان ۲۱ روزه مراقبه ضمیر ناخودآگاه را پیشنهاد می‌دهیم.
© تمامی حقوق مادی و معنوی برای آراموزگار اقبالی‌نسب محفوظ است – 1403
سلام استاد جان سپاس فراوان از شما بخاطر اگاهی های نابتون بی نظیره من سعی میکنم روتین ها رو انجام بدم و روز به روز به تغییر و رشد خودم کمک کنم